4/5/09

O día de Reis

Cando eu era neno, estou a falar de fai moitos anos os reis, que por certo eran moi probes, tiñan verdadeiras dificultades pra chegar aos nosos fogares, os camiños de terra e lama facíanse intransitables, a todo isto tiñan que engadirlle que a luz eléctrica non se coñecía, non porque non existira, senón porque os que nos gobernaban non tiñan a ven dotarnos de tal avantaxe tecnolóxico.
O candil e a luz de carburo foron durante moitos anos o nosos compañeiros de nocturnidades.
Daquela cando o Galego ofrecíaselle algo, tiña que velo e tocalo “non se sorprendan” pois entón tiñamos moito máis desenvolvido o tacto e a vista que o resto dos mortais, sen luz, a escuras, tense que palpar e abrir moito os ollos.
Pois a que ven contar todo isto, imaxínense vostedes a os reis, facendo o reparto unha noite de inverno,con todos estes inconvenientes. Lóxicamente e con moi bo criterio,deixaban nas mans dos seus axudantes o reparto, distribución e confección de guantes, calcetíns, jerséis e un puñadiño de figos, galletas e unhas cantas rubias, moeda de curso, antiga chamada peseta.
Hoxe os camiños están arranxados, temos luz aínda que sexa con pouca forza, así que os reis xa non teñen escusa para poder facer eles as entregas dos xoguetes. Dubido se na actualidade os Galegos temos os ollos abertos ou pechados.

No hay comentarios:

Publicar un comentario

Datos personales