Bendicir todo ou case todo

Fai anos en Galiza non só se bendicía os nenos cando nacían.Todo ou case todo pasaba polas mans do crego, se non se podía ir a igrexa, o seu pastor achegábase onde fora preciso,sen auga bendicida non queda bicho vivente; pois a pía sempre estaba chea e disposta a levar paz os seus fregueses. Era moi usual que cando se remataba unha casa fora o crego a bendicir, bendicíase as vacas, os porcos e toda crase de gando. Comprendo que a bendición chegara o gando pois de ben seguro que máis dun lacón, ou un polo cebado, paraba na casa do crego. Entendo que él tivera tanto interese pois eu non me podo imaxinar comendo tal manxar sen a correspondente auga bendita.Cando se entraba na igrexa, o primeiro dos veciños, cos dedos e a man mollada, pasáballa os que viñan detrás.Moitas veces esa paz non chega, pois as disputas polos lindes das leiras era máis forte co poder de Deus.Acabado o protocolo cada un metía a man e levaba a bendición para él mesmo,sen compartir con ninguén,eu que fun aspirante a sacristán podo dicir con certeza que polo menos unha das mans ía máis limpa. Cada certo tempo tiñamos que cambiar a auga non por falta de ela,senón por chea de merda; sempre pensei que seria mellor lavarse na casa, pero pra gañar o ceo tense que estar limpos por fora e por dentro.