Lémbrome daquelas noites de inverno, o carón da lareira, escoitando os contos do meu tío Marcelino que, sempre remataban ofrecendo cinco pesos o rapaz que dera unha volta arredor do cemiterio. Os cartos xa nos gustaban pero o medo podía máis e o meu tío esnaquizándose de risa, gardábaos no peto pra outra mellor ocasión.
¿Que teñen os cemiterios que tanto medo nos dan? a resposta é ben sinxela , manternos lonxe canto máis tempo mellor, pois tempo teremos de descansar neles e de atoparnos co tío Marcelino pero non coa moeda de cinco pesos que, a ben seguro quedou na casa, a morte é o que ten, non che da tempo a coller nin a levarte nada.
E todo isto pasaba quentándonos o carón do lume, mentres os homes da casa xogaban a brisca, as mulleres arranxaban a cea, os nenos carretabamos leña e o lume non deixaba de facer brasa, pra que o caldeiro dos nabos, cocera canto antes .
Nunha angarela, preto do caldeiro, atopábase colgando un aparello cadrado, que non tiña nome; Fora feito polo meu avó, aproveitando unha lata de pemento que se comprou pra mesturarlle á zorza e facer os chourizos,. Enchiamola de castañas, achegabámoslle lume e despois de non moito tempo, rematada a partida de cartas dos homes da casa e dalgún outro da aldea, comezábamos a degusta-lo magosto, sempre acompañado polo viño tinto, que se dicía: "é moi dixestivo". Os rapaces so podíamos beber un vasiño pequeno mesturado con auga e antes de ir a durmir, outro vaso, neste caso de leite.
Así que coa barriga chea, o lume dicindo adeus e a noite moi encima, ibamos todos pra cama ata o próximo día.
18/11/09
A CRISI PRA ALGUNS NON É CRISI
Como pódese ver, trátase dunha sucursal da caixa Castilla la Mancha situada onde non fai moito tempo, atopábase unha farmacia modernista.
Quero pensar que os directivos fixérono con toda a intención. Xa sabedes que onde houbo, sempre queda, así que as paredes aínda terán gusto de antibiótico e iso favorecerá tanto os traballadores da entidade coma os clientes: os empregados atoparánse en perfecto estado de saúde e poderán explicar con toda claridade os porcentaxes das comisions; O mesmo tempo, os clientes que entren enfermos sairán sans e salvos.Ben, ” ...O que é salvos…” salvar, salvámolos os españois, a esta entidade non fai moito, cunha aportación duns cantos millóns de euros.
Como se pode apreciar teñen bo gusto na ubicación da actividade.
Quero pensar que os directivos fixérono con toda a intención. Xa sabedes que onde houbo, sempre queda, así que as paredes aínda terán gusto de antibiótico e iso favorecerá tanto os traballadores da entidade coma os clientes: os empregados atoparánse en perfecto estado de saúde e poderán explicar con toda claridade os porcentaxes das comisions; O mesmo tempo, os clientes que entren enfermos sairán sans e salvos.Ben, ” ...O que é salvos…” salvar, salvámolos os españois, a esta entidade non fai moito, cunha aportación duns cantos millóns de euros.
Como se pode apreciar teñen bo gusto na ubicación da actividade.
O QUE QUEDA DA FARMACIA
Como pódese ver na fotografía, xa non se pode entrar a mercar medicinas; Dentro, temos roupa de abrigo que neste tempo, tampouco vai nada mal para protexernos dos fríos do inverno.
Neste caso parabens ó Concello, pois aínda que so é a fachada , protexeu un ben modernista, de incalculable valor.
Neste caso parabens ó Concello, pois aínda que so é a fachada , protexeu un ben modernista, de incalculable valor.
8/11/09
Imaxinación
Davant del Palau de la Música, trobem una plaça que s'anomena Lluís Millet, aquest és la seva denominació habitual, però algú ha estat creatiu i l'ha rebatejat, posant-li un altre nom dels clan Millet, en aquest cas, Fèlix, però substituint el seu cognom per Billet. (Com es pot observar en la fotografia).
A la persona o persones que responsables de tal enginy, els hi envio la meva felicitació, i jo, a més a més, afegiria de segon cognom Pocavergonya.
Diante do Palacio da Música, atópase unha pequena praza, chamada Lluis Millet, pero alguén ocorréuselle, moi acertadamente, poñerlle o nome doutro Millet, neste caso, Felix, e ademais, cambiarlle o apelido por Billet "de billetes" (Como pódese ver na fotografía).
A persoa ou persoas responsables desta anécdota enxeñosa, a miña felicitación, pero eu ademais de segundo apelido engadiría Caradura.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)