QUE ESTÁ A PASAR CO ENSINO

                                           

Tanta Austeridade no ensino está a probocar a indignación dos ciudádans, docentes e estudantes, se algunha cousa soupo facer ven iste goberno foi xuntalos a todos. Que se pretende co aumento das tasas a merma dos profesores entre outras  medidas?. A educación e a Sanidade teñen que estar o marxe dos recortes. Se todas estas reformas  veñen impostas de fora,  sería hora de plantexarnos dicir adeus os nosos veciños europeos, e se son ocurrencias do sr Wert para españolizarnos debería  deixar-lo ministeiro. O que me parece a mín e que cantos mais burros haxa mellor e canto mais grande sexa o rebaño menos complicacións para campar as súas anchas, os caras duras.

Tecendo morte

                                            

Os mais de mil mortos e milleiros de feridos que deixou o derrubarse unha fábrica do téxtil en Bangladesh, temos que sumarlle outros oito mortos nun incendio en outro taller, e a isto engadir os que xa faleceron fai tempo (500 persoas en cinco anos) polas mesmas ou parecidas causas.Dacca capital do pais é un bo atractivo para empresas que buscan man de obra barata, que acada sendo unha ra-toneira para as persoas que non  teñen outra alternativa.

As institucións internacionais deben de poñer remedio a tanto despropósito e nos, os consumidores tamén, “cando compramos unha prenda debemos de ollar dónde foi feita” pois sabendo elixir evitaríamos moitas destas desgracias.

Estou a recordarme do meu veciño Candido cando dicía vostede e bo xastre coñece o pano.

O noso pais

Hoxe, no noso pais estase a falar moito, do caso Bárcenas, da espionaxe, .da princesa Corina, de Urdangarin, da independencia de Catalunya… Poucos o case ninguén acórdase do 55% de mozos e mozas que están sen emprego, das reformas laborais que facilitan o despido, soldos e contratos de merda, moita xente que non pode ter unha vivenda, nin tampouco  formar unha familia, co aumento das taxas  universitarias moitos rapaces de familias probes terán que deixar os estudos e os que fagan carreira so lle espera emigrar, como nos tempos dos nosos bisavós. Non se dan conta que os mozos de hoxe serán os homes  e gobernantes do mañá.

E que dicir da reforma das pensións:  xubilación os 67 anos, aumento dos anos de cotización para ter dereito a unhas fragullas de euros, acabouse  o subsidio para maiores de 52 anos, en definitiva rebaixa das pensións; Aforro e mais aforro, 5.000 millóns segundo o goberno.  Agora pódese seguir traballando despois de xubilado, unha nova figura incorporada o novo sistema. Que vergoña veremos os nosos anciáns co caxato indo a traballar!

Representantes do pobo únanse, tomen medidas para crear emprego, deixen de recortar en educación e sanidade, estámoslles pagando para que busquen solución, non para vaian a durmir o Congreso  e cando espertar tomen medidas que asfixian a maioría dos cidadáns, empobrecéndoos cada día mais e impedidos  do estado do benestar.

Paradoxo

 Según as contas publicadas polo sr. Rajoy cobrou  239.084 euros brutos  no ano 2011 cando estaba de xefe da oposición,  ano 2012 como presidente do goberno percibiu  74.912 euros brutos. Agora bou entendendo o mal  que o fai como presidente incumprindo todas as promesas electorais. O máis seguro  é que bote en falta estar na oposición cobrando mais e sen responsabilidade”.

Aproveitarse do poder

                                         Vendo o panorama existente na crase política do noso país, obxectivamente podemos afirmar que é unha profesión do mais rendible hoxe en día. A diario saen a lux contas multimillonarias sendo titulares das mesmas políticos ou familiares.

Adicarse a política tería que ser referendado por unha moralidade incualificable e que non se permitirá, dirixir un país a xente que ve negocio en elo. Ser político tiña que ser unha vocación de servizo ao pobo, non de roubar a sociedade para asegurarlle unha boa vida a tres ou catro xenera-cións que o sucedan. Sempre me resultou sospeitoso as liortas entre eles para chegar o poder. Non parece que teñan moita vocación de servizo  ao seu país.

En Alemaña a ministra de Educación dimitiu por un presunto plaxio de un te-sis doutoral de todo isto fai 34  anos. Un ministro Inglés tamén dimitiu por votarlle as culpas a súa dona dun accidente de circulación que na realidade producirao  el. Abdica a raíña de Holanda. O papa Ben-edito XVI tamén se vai por falta de forzas e pouca saúde.

En España non dimite nin abdica ningún, da igual do que te acusen, tratase de negar e esperar as resolucións dos tribunais de xustiza, que cando is-te resolva o mais seguro, xa haberá prescrito.

Non acadaríamos  antes se enumeraramos os que viven do seu xornal sen complementos, comisión é outros arranxos.”Seguramente volveríamos a confiar no sistema”

FREAR A IMPUNIDADE

Aí que frear como sexa a impunidade con que actúan os políticos, enriquécense para despois con moitas dotes de cinismo e parapetados na súa maioría parlamentaria e por medo a que se des-tapen os seus amaños, vannos levando ao desastre, económico, social, carente de todos os valores. O paro medra, as penurias familiares multiplícanse, as posibilidades de encontrar emprego son mínimas, e mentres todo isto e outras desditas acontecen a diario, os cidadáns normais almorzamos case cada día coas noticias de alcaldes corrompidos por suborno, prevaricación e demais corruptelas. Mentres os políticos dannos leccións de honradez e humildade, e resulta que publican unha lista case ancestral na que reciben diñeiro en sobres fantasmas, que ninguén di coñecer, pór o parecer asistiron.

O peor de todo isto e que quedará en nada, falarase moito durante uns días, despois a pensar noutra cousa, ( a mellor maneira de distraernos) a esquecelo todo e como se aquí non ouve-ra pasado nada.

AÍ QUE DAR EXEMPLO

                                          

¿De verdade pretenden os políticos dar exemplo, enchéndose os petos con comisións, reparticións de sobres, falsas facturas, falsos servizos non realizados, carísimos informes feitos por familiares e amigos, contas en Suíza e outros paraísos fiscais, inmobles, mochilas a petar de cartos, en definitiva, ilegalidades e roubos, que os cidadáns  pagamos cos nosos impostos de maneira voluntaria, e con sentido de solidariedade, sendo así como se nos pide? ¿Pra que? Pra que outros seo repartan? E unha vez pillados coas mans na masa, ¿que pasa? Pois nada como moito apartalos do cargo, e seguir cobrando vergonzosas e inmerecidas rentes vitalicias, ¿Coñecen alguén que devolverá o roubado? Eu non, pór si vostede ou eu nos equivocaramos ou retardaramos un pago, asegúrelles que caería sobre nos todo o peso da lei, con ameazas, intereses de demora e sanción incluída.¿ De verdade isto é xusto? ¿Pra pedir a nosa colaboración teñen que predicar co exemplo.