MEIGAS

Cando eu era rapaz, escoitaba aos vellos falar das meigas. Estoume a lembrar dun home que facía de muiñeiro na Ponte Merced e que polas noites, cando regresaba a súa casa, contaba que, case sempre, se lle aparecía algunha. Explicaba, con todo luxo de detalles, como a boina escapábaselle da cachola e non podía suxeitala coas dúas mans, dicía que a meiga impedíalle camiñar, que non o deixaba adiantar nin un metro, máis ben o contrario, que camiñaba pra atrás como os cangrexos.
Eu tiña curiosidade por toparme con algunha meiga, sempre imaxinei que se trataba dunha muller vella,vestida de negro e con un pano do mesmo cor.Pero unha cousa é o que che contan e outra o que ven os teus ollos… polo que decidín saír de dúbidas e acompañei o muiñeiro unha noite. Fun ó muíño alá á postura do sol e pra que el non sospeitara levaba un caña de pescar facendo ver que viña das troitas, esperei que o muiñeiro pechara e decidimos regresar pra casa. A uns trescentos metros atopábase a taberna do vila e o muiñeiro decidiu tomar unha copa de augardente, pois en verdade, ía moito frío, e esta era a maneira de repoñer enerxía pra camiñar os dous quilómetros que nos separaban dos nosos lares. Unha copa, outra e outra…así non sei cantas máis bebeu. Xa eran cerca das dúas da mañá e finalmente, puxemos pes ó camiño. Cando chegamos ó Monte Largo, o muiñeiro comezou a dicir que a meiga non o deixaba camiñar,e empezou a ir pra tras e o mesmo tempo, caeu sentado na cuneta da estrada. Axudeino a levantarse e o poñerse de pe dixo “que forza ten carallo! debe ser máis dunha meiga!” Así fomos tódolo camiño. Tiña razón, era máis dunha e de seis, tamén diría eu! Medio litro polo menos da augardente. Saín de dúbidas, cantas meigas nos fai ver o alcohol? “ Din que habelas hainas”.
27-05-2009