Fíxonos agardar.
Hoxe e un bo día.
Chega o noso fogar,
outro neno, outra alegría.
Agardamos nove meses,
por is-te tesouro agochado.
Con berros de nova vida,
amosouse como sol de cada día.
Luce ollos azuis,
e cabelos dourados.
So risos vai repartindo,
a todos para namoralos.
Mira ledo a súa irmán,
collidos das mans,
sorprendidos eles quedan
do so riso que se dan.
Os presentes non deixan de comentar,
is-te neno tan fermoso,
cousa boa el traerá.
Desexando que así sexa,
para el e os seus pais,
Iste avó que se fai vello, así o desexará.
18-11-2011
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario