A PITIÑA CURRUPELA

A GALIÑA COS SEUS SETE PITIÑOS

Despois de vinteún días que a pitiña Currupela estivo quentando coas súas plumiñas, os sete ovos, comeza abrirse e a saír os pitiños de color amarelo, moi agudiños un deles chamado Currupín correndo… correndo… vai a beber auga e os seus irmáns , Currupón e Currupes, van detrás pra beber eles tamén, e a súa nai Currupela comeza a berrar "non bebades esa auga esta moi fría e iádesvos costipar"; pero Currupin xa bebera e o cabo dunhas horas comeza atoparse mal. Refuxado debaixo das plumas da súa nai empeza toser e ten moitos mocos. A súa nai preocupada, decide levalo a un curandeiro con moita experiencia, chamado galo Crispin. Este dille que ten que obedecer a súa nai, que mentres sexa pequeniño non se separe dela e que durman todos xuntos así co calor de todos curarase de seguido. Currupela pregúntalle canto lle ten que pagar e o galo Crispin,repóndelle que cun bico dos tres pitiños el xa está mais que pago.
Currupes vai correndo e dálle o bico ,Currupin que esta o seu carón dálle outro e Currupón bótase a chorar, non lle quere dar o bico; A súa nai Currupela toda a avergoñada trata de convencelo dicíndolle que cando cheguen a casa, daralle para comer grans de millo. O final decide darlle o bico pero deseguido refuxiase debaixo da plumaxe da súa nai.

Cando van para casa, van cantando Currupón…Currupín….Currupés… os pitiños somos tres,Currupón…Currrupín…Currupés…os pitiños somos tres.

Chegan a casa e a súa nai ponse a escarbar nunhas herbas diante da porta, en busca de comida. Currupón comeza a chorar e a dicirlle á súa nai que el quere os grans de millo que lle prometera había un anaco. Currupín e o seu irmán Currupés esgázanse a rir dicíndolle "eres un chorón". E mentres isto sucede Currupón comezar a correr ó carón da súa nai. Había catro pitiños mais pois eran os catro ovos que deixara Currupela abandonados para ir a curar Currupín. Todos contentos empezan a darlle nome os outros irmáns e deciden poñerlles Currupata, Currupote,Currupato e Currupete.
Todos moi ledos comenzan a cantar unha canción, Currupón…Currupín… Currupés… Corrupata…Currupote…Currupato...Currupete que xa somos sete repiten isto unha e outra vez e así xogando o carón da súa nai foron medrando.
Currupón xa non chorou mais a súa nai deulles grans de millo a todos. Fixéronse grandes e foron todos moi felices converténdose na envexa do galiñeiro.


Para miña neta : AINA

Avó Alfonso.

19-12-2009