18/12/09

A PITIÑA CURRUPELA


A GALIÑA COS SEUS SETE PITIÑOS

Despois de vinteún días que a pitiña Currupela estivo quentando coas súas plumiñas, os sete ovos, comeza abrirse e a saír os pitiños de color amarelo, moi agudiños un deles chamado Currupín correndo… correndo… vai a beber auga e os seus irmáns , Currupón e Currupes, van detrás pra beber eles tamén, e a súa nai Currupela comeza a berrar "non bebades esa auga esta moi fría e iádesvos costipar"; pero Currupin xa bebera e o cabo dunhas horas comeza atoparse mal. Refuxado debaixo das plumas da súa nai empeza toser e ten moitos mocos. A súa nai preocupada, decide levalo a un curandeiro con moita experiencia, chamado galo Crispin. Este dille que ten que obedecer a súa nai, que mentres sexa pequeniño non se separe dela e que durman todos xuntos así co calor de todos curarase de seguido. Currupela pregúntalle canto lle ten que pagar e o galo Crispin,repóndelle que cun bico dos tres pitiños el xa está mais que pago.
Currupes vai correndo e dálle o bico ,Currupin que esta o seu carón dálle outro e Currupón bótase a chorar, non lle quere dar o bico; A súa nai Currupela toda a avergoñada trata de convencelo dicíndolle que cando cheguen a casa, daralle para comer grans de millo. O final decide darlle o bico pero deseguido refuxiase debaixo da plumaxe da súa nai.

Cando van para casa, van cantando
Currupón…Currupín….Currupés… os pitiños somos tres,Currupón…Currrupín…Currupés…os pitiños somos tres.

Chegan a casa e a súa nai ponse a escarbar nunhas herbas diante da porta, en busca de comida. Currupón comeza a chorar e a dicirlle á súa nai que el quere os grans de millo que lle prometera había un anaco. Currupín e o seu irmán Currupés esgázanse a rir dicíndolle "eres un chorón". E mentres isto sucede Currupón comezar a correr ó carón da súa nai. Había catro pitiños mais pois eran os catro ovos que deixara Currupela abandonados para ir a curar Currupín. Todos contentos empezan a darlle nome os outros irmáns e deciden poñerlles Currupata, Currupote,Currupato e Currupete.
Todos moi ledos comenzan a cantar unha canción,
Currupón…Currupín… Currupés… Corrupata…Currupote…Currupato...Currupete que xa somos sete repiten isto unha e outra vez e así xogando o carón da súa nai foron medrando.
Currupón xa non chorou mais a súa nai deulles grans de millo a todos. Fixéronse grandes e foron todos moi felices converténdose na envexa do galiñeiro.


Para miña neta : AINA

Avó Alfonso.

19-12-2009

Chegada a Galiza

Ainiña miña netiña,
cantas ganas de verte eu tiña,
xa me contaron canto te rías
e so foron cartoce días.
Nesta túa terra chamada Galiza
chega a miña neta co seu sorriso,
moi ledos todos e ela tamén
celebramos a súa chegada por primeira vez.
Xa so me queda
pedirche cariño por esta aldea,
e amor por esta terra,
pois aínda estando lonxe, ela sempre espera.


26/08/2009 avó: Alfonso

17/12/09

Qué fermosa eres





A MIÑA NETA
Aina qué fermosa eres,
Canto me gustas
Canto che quero.
Chegaches moi leda,
ollos azuis
cariña de nena.
Soriso de paz
como as nenas da aldea.
Manciñas pequenas
que moito me apretan.
Que ledo me fas,
como moves as pernas.
Os teus choros soan,
alborada galega.
30-05-2009 avó:Alfonso

14/12/09

O galo gañador



“Hai galo que ben estás no medio de tantas galiñas” quen che ía dicir que gañaría-lo primeiro premio...Nin ti, nin os teus compañeiros podíadesvos imaxinar, que seriades visitados polas autoridades e expostos á tanta xente. Curiosos que non deixan de mira-las pernas azuis, o plumaxe e a crista grande e roxa , o máximo encanto o teu corpo.
Enxaugáronte pra que non te escapes, como se dun delincuente se tratara e todo o mal que ti fixeches, foi namorarte dunhas pitas nun galiñeiro sabe Deus onde... “ canto te votaran en falla”. Olla non acabes como case todo nestas datas do Nadal, primeiro cébante, vas a concurso, despois expoñente e o final acabas no pucheiro dalgún seareiro. Desexo equivocarme e poder verte o próximo ano concursando e gañando outro premio.

11/12/09

Beleza exterior


Nada mellor que adozarnos cos ricos manxares deste forno-docería e como non, contemplar a beleza da fachada, enriquecedora do noso pasado.

7/12/09

NADAL



Avenidas iluminadas, escaparates adornados e a petar de atractivos regalos, rúas cheas de xente cargadas de bolsas con compras, moitas delas sen sentido e con pouco ou ningún proveito; en definitiva manipulación e mais manipulación.Da a sensación que só comemos, e mercamos regalos por estas datas.Non sería mellor un consumo sostido que axudara a conservación e mantemento dos recursos deste planeta?
Loitemos por un consumo razoable e por unha mellor calidade de vida,non nos deixemos levar polas mensaxes publicitarias."Consumamos só aquelo que realmente precisamos".

PARADOXOS



A fotografía reflexa os paradoxos da vida"Non so de pan vive o home"Tamén de evitar os riscos laborais. Isto é o que está a facer no día de hoxe esta oficina, antiga panadaría.

Datos personales